"نگار کند یکی از داده های مهم و پر اهمیت در علم باستان شناسی که بخش مهمی از سنت ، تاریخ، فرهنگ،تمدن و هنر پیشینیان را باز نمایی می کند و بیانگر مفاهیم و اندیشه ها ، آیین ها و مناسک ، شرح پیروزی ها و ...
محسن شهرنازدار
انسان شناسی و فرهنگ: مهمترین اسناد حضور موسیقی در دوران باستانی ایران، یافته های باستان شناسی بوده است. بدیهی است چون پهنه فرهنگی ایران قدیم بسی فراتر از جغرافیای فعلی ایران بوده ، کاوش های باستان شناسی در سرزمین های پیرامونی کنونی ایران نیز در تکمیل تحقیقات سازشناسی باستانی ایران نقش مهمی ایفا کرده است. به طوری که تاریخ تمدن موسیقی در فلات ایران ، قبل از دست آوردهای این کاوش ها، با تکیه بر اشاراتی که در متون کهن تاریخی در این باره وجود داشته است، از دوره هخامنشی عقب تر نمی رفته است؛ نظیر آنچه در آثار هرودوت و گزنوفون مورخان یونانی وجود دارد و در آن توضیحاتی درباره حضور موسیقی در دوران هخامنشی داده شده است. اما امروزه یافته های باستان شناسی گواهی می دهند که تاریخ حضور موسیقی و ساز در تمدن ایرانی به هزاره های قبل تر از تاریخ هخامنشیان و به دوران تمدن عیلامی و حوزه های تمدنی کوچک تر در فلات ایران باز می گردد. به گونه ای که امروزه نقش های مانده از ساز ها و نوازندگان موسیقی در دوران باستانی تمدن ایرانی، قدمتی بیش از هفت هزار سال یافته اند.
در حفاری های ...
اشياي منحصر به فرد ايذه، به موزه ملي مي آيند
ماموریت گروه نجات بخشی ايذه سال1384 پایان یافت . از آن زمان تا کنون تکلیف آثار مشخص به دست آمده مشخص نشده
تهران، ميراث خبر
گروه هنر:اشياي منحصر به فرد تاريخي به دست آمده از محوطه باستاني پشت سد کارون 3 که به دليل آبگيري سد غرق شده است، به موزه ملي ايران انتقال مي يابند.
محمدرضا کارگر مدير موزه ملي ايران در خواست انتقال اشياي اين محوطه به موزه را از سوي جعفر مهرکيان تاييد کرد و گفت:«قرار شد اشياي نخبه اي را که از محوطه باستاني پشت سد کارون 3 به دست آورده اند به موزه ملي ايران تحويل دهند. البته کارشناسان موزه پس از سفر به استان خوزستان و بازبيني اشيا، تعداد و کيفيت آثار انتقالي را مشخص مي کنند.»
آبگيري سد كارون 3، به عنوان بلندترين و بزرگ ترين سد مخزني كشور، با حجم مخزني معادل 15 برابر سد كرج، روز دوشنبه 18 آبان سال 1383 آغاز شد و محوطه هاي تاريخي موجود در مخزن اين سد که تنها 5 درصد آنها کاوش شده بود، پس از گذشت 6 ماه از آغاز آبگيري غرق شدند. هيات کاوش اين منطقه به سرپرستي جعفر مهرکيان به دليل کمبود وقت، امکانات و نيروي انساني تنها توانست نمونه هايي از اشياي موجود در اين محوطه را خارج کند. اين آثار اکنون در محل استقرار هيات در ايذه نگهداري مي شود و در آينده اي نزديک به موزه ملي ايران انتقال مي يابند.
کارگر تاکيد کرد تنها اشيايي به موزه ملي مي آيند که شي درجه يک نخبه محسوب مي شوند.
اين آثار پس از انتخاب تحت نظر اداره اموال اداره کل موزه هاي کشور به موزه ملي ايران انتقال مي يابند.
مهرکيان نيز درباره ارزش و اهميت آثار ياد شده مي گويد:«آثار به دست آمده از اين منطقه به دليل وجود نشانه هايي از مرگ و زندگي مردم آن دوران، از اهميت خاصي برخوردارند.»
اين کارشناس از وضعيت نامناسب نگهداري اشيا در ايذه ابراز نگراني مي کند:«ماموريت گروه نجات بخشي سال گذشته با سفر من به تهران پايان يافت و ابلاغ تازه اي براي تداوم فعاليت ارائه نشد. از آن زمان تا کنون هم تکليف آثار مشخص نشده است. به هر ترتيب شرايط غير استاندارد فيزيکي و محيطي اصلا مناسب نيست و آثار در معرض خطر قرار دارند.»
قديمي‌ترين آثار به دست آمده در اين محوطه سرپيكان‌هاي سنگي دوره عيلام ميانه) 3000سال پيش )هستند. پيكان‌هاي آهني دوره اليمايي همزمان با دوران سلوكيان(300سال پيش) و پارتي ها( 500يال پيش )، سفالينه‌هاي دست ساز منقوش و آبريزدار، فنجان و ظروف گوناگون نيز از جمله ديگر آثار به دست آمده از اين محوطه هستند.
پيش از اين 216 قطعه شي از جمله...
درد من حصار برکه نیست.