کتیبه الیمایی نقش برجسته باجول ایذه--نقوش برجسته الیمایی ایذه
شیخ جمال الدین ایذجی
|
نویسنده :برگرفته از کتاب مشاهیر بختیاری | |
|
شیخ جمال الدین ایذجی شیخ جمال الدین لور و به نقل از « شدّ الازار» ایذجی ، اهل ایذج بود. وی از مشایخ و صاحبان کرامت است که در قرن هفتم می زیست. در آغاز امی بوده و به تیمار و تعلیم ستوران و اسبا ن می پرداخت سرانجام به علت زهد و تقوی و ریاضت به مقامات معنوی دست یافت. شیخ نجیب الدین بزغش در احوالات وی می گوید: « وقتی مرا کسی گفت لوری غریب بدین شهر( شیراز) آمده . نام وی جمال الدین و خربه ای موی دارد و در مسجد جامع می باشد... مرا با فقها و نویسندگان کاری نیست. من مردی ام لور و امی و چیزی نمی دانم . مرا با ستور داشتن خوش بود. پیوسته ستوران داشتمی یک روز در پایگاه برابرستوران نشسته بودم ناگاه حالی بر من مکشوف گشت و جذبه ای ظاهر شد و حجاب منی از پیش من بر داشتند. بی هوش شدم و بیفتادم و در دست و پای ستوران می غلتیدم . چون به هوش آمدم مرا سر توحید مکشوف شده بود..... وی پیوسته شطحیات گفتی چنانکه جمعی از علماء و صلحا به کفر وی فتوا دادند. پیش اتابک ابوبکر که پادشاه شیراز بودند بردندو عرضه کردند و اجازت قتل او خواستند. اتابک گفت: اگر دو شخص دیگر که در شیرازند فتوا دهند به کفر وی من به قتل وی اجازت دهم. یکی شیخ نجیب الدین بزغش و یکی شیخ معین الدین که بزرگی دیگر بوده است در آن وقت فتوی پیش من آوردند. من بر آن نوشتم که او مجذوب است و مغلوب و کشتن وی جایز نیست. شیخ معین الدین نیز همین نوشت. اتابک به قتل وی اجازت نداد.. و هم وی گفته که یک روز وضو می ساختم و شیخ جمال الدین در من می نگریست چون آب به روی می رسانیدم گفتم ارفع الحدث جمال الدین گفت: هیچ حدثی مانده است ، که می گویی ارفع الحدث بگو ارفع المحدث.» برگرفته ازhttp://www.azadmardan.com |




درد من حصار برکه نیست.