این غزل را با احترام  تقدیم می کنم به فیلمساز همتبارم

"محمود رحمانی" عزیز به پاس افتخارات بیشمارش درعرصه ی  جهانی

و حفظ اصالت ایلیاتی خویش

 

تو و دیگر تو

 

وقتــی از چـــشم تـــرت دُر و گــُهر مـی ریــزد

از نمــــکدان لبـــــت نیــــز شـــکر مــی ریـــزد

 

در پس پلک تو چیزیست که در کاسه ی شب

مـاه و خـورشید و ستــاره و ســحر مـی ریــزد

 

"دوربیـن" تــو پُــر از اسـب و سـوار و بـرنوست

مـی رود دشـت ولـی  کــوه و کــمر مـی ریــزد

 

ای تـــو از نسـل "چــویل"و"گــل بابونـه"و"بَــن"

در تــو چیــزیست کـه آتـش بـه جـگر مـی ریـزد

 

"مُـلفِ گـندِ"تــوسفـرنامـه ی نـاصـرخسـروست!

از لـــب " نفـــت سفیــد" تـــو خـــزر مـی ریــزد

 

چه خیـالات قشنگی پـسِ "اوهـا"م تــو هسـت

چِقَــدر کبـــک در آغــوش تـــو پــَــر مــی ریــزد!

 

 

فیلمســـازی ولــــی از قــــول همـــه نقاشــی

هـــر کجـــا نـــام تـــو بـــردیم خبـــر مــی ریــزد

 

تــو بــه تصــویر کشیـدی کــه در اطــراف "بلوط"

دســت سیمــانی ایــن شهــر تبــر مــی ریــزد

 

چــه کســی گفتــه نــداریم بـه جـز هفـت هنـر

از ســر انگشــت تـــو هفتـــاد هنـــر مــی ریــزد

 

1-ملف گند/اوها/نفت سفید/مادرم بلوط...از آثار محمود رحمانی هستند

2-چویل و بابونه و بن از گیاهان و درختان نواحی زاگرس نشین هستند

شعر:افرا عسکریان اردیبهشت 1392

منبع:وبلاگ شخصی افرا عسکریان